Verbum

шархацець, ✂; незак. (разм.).

Утвараць шорхат, шум, шапацець.

• Пад нагамі шархаціць кара.

|| наз. шархаценне, ✂.

шархебель, ✂, м.

Вузкі рубанак з паўкруглым лязом для першаснай грубай апрацоўкі драўніны.

|| прым. шархебельны, ✂.

шаршатка, ✂, ж.

Тоўстая і доўгая іголка.

• Сшываць пасак шаршаткай.

|| прым. шаршатачны, ✂.

шарык, ✂, м.

1. гл. шар.

2. Састаўны элемент крыві.

   • Белыя і чырвоныя крывяныя шарыкі.

шарыкавы, ✂.

Забяспечаны прыстасаваннем у выглядзе шарыка, з шарыкамі.

• Ш. падшыпнік.
• Шарыкавая ручка (з маленькім шарыкам для падачы чарнільнай масы).

шарыкападшыпнік, ✂, м.

Шарыкавы падшыпнік.

|| прым. шарыкападшыпнікавы, ✂.

шарыят, ✂, м.

Звод мусульманскіх рэлігійных, юрыдычных, бытавых правіл, заснаваных на Каране.

шарэнга, ✂, ж.

Ваенны строй, у якім людзі стаяць адзін каля аднаго на адной лініі.

• Выстраіцца ў дзве шарэнгі.
• Першая ш.

|| прым. шарэнгавы, ✂.

шарэць, ✂; незак.

1. Станавіцца шэрым, шарэйшым.

2. Віднецца (пра што-н. шэрае).

3. безас. Світаць або змяркацца.

|| зак. пашарэць, ✂.