Verbum

тыпічны, ✂.

Тое, што і тыповы.

|| наз. тыпічнасць, ✂.

тыповы, ✂.

1. Якому ўласцівы асаблівасці, характэрныя для пэўнага тыпу прадметаў, з’яў, людзей і пад.

   • Тыповыя прыкметы дыфтэрыі.

2. Які часта сустракаецца, звычайны, характэрны для каго-, чаго-н.

   • Тыповая з’ява.

3. Які аб’ядноўвае індывідуальныя, своеасаблівыя рысы з прыкметамі і ўласцівасцямі, характэрнымі для шэрага з’яў і асоб.

   • Т. беларускі характар.
   • Тыповыя вобразы баек.

|| наз. тыповасць, ✂.

тыпограф, ✂, м.

Невялікі жук-караед цёмна-бурага колеру, які наносіць шкоду хвойным дрэвам.

тырада, ✂, ж.

Доўгая фраза, урывак прамовы, асобная шматслоўная рэпліка, якая гаворыцца звычайна прыўзнятым тонам.

тыраж​¹, ✂, м.

1. Розыгрыш выйгрышаў у пазыцы, латарэі.

   • Т. грашова-рэчавай латарэі.

2. Пагашэнне аблігацый пазыкі або іншых папер установай, якая іх выпусціла.

   • Аблігацыі выйшлі ў т.

◊

• Выйсці ў тыраж (разм.) — выйсці з ужытку, устарэць.

|| прым. тыражны, ✂.

• Тыражная табліца.

тыраж​², ✂, м.

Колькасць экзэмпляраў якога-н. друкаванага выдання аднаго выпуску.

• Т. газеты павялічыўся ў тры разы.

|| прым. тыражны, ✂.

тыражаваць, ✂; зак. і незак. (спец.).

1. Устанавіць (устанаўліваць) тыраж кнігі, газеты і пад.

2. Рабіць неабходную колькасць копій (кінастужкі, пласцінкі і пад.).

|| наз. тыражаванне, ✂.

тыран, ✂, м.

1. Аднаасобны правіцель у Старажытнай Грэцыі, сярэдневяковай Італіі, які захапіў уладу сілай.

2. Правіцель, улада якога заснавана на дэспатызме і гвалце.

3. перан. Жорсткі, дэспатычны чалавек, які чыніць здзекі над людзьмі.

|| прым. тыранскі, ✂.

тыраніць, ✂; незак.

Мучыць каго-н., здзекавацца з каго-н.

• Ён тыраніў нават сваіх родных.

тыранічны, ✂.

Жорсткі, уласцівы тырану.