Verbum

спадоба:

• (не) да спадобы — (не) падабаецца, не па густу.

• Мне не да спадобы такі гарнітур.

спадручны, ✂.

1. Зручны.

   • Спадручнае месца для адпачынку.

2. Памагаты.

   • Пайшоў у спадручныя да сталяра.

спадцішка, прысл. (разм.).

Скрытна, непрыкметна.

• Падысці с.
• Назіраць с.

спадчына, ✂, ж.

1. Маёмасць, якая пасля смерці яе ўладальніка пераходзіць у чыю-н. уласнасць.

   • Бацькоўская с.

2. З’явы культурнага жыцця, побыту, укладу, якія ўнаследаваны ад мінулых эпох, папярэдніх дзеячаў.

   • Культурная с.

3. Маёмасць памёршага, якая перайшла да яго наследнікаў (спец.).

спадчыннасць, ✂, ж.

1. гл. спадчынны.

2. Захоўванне і перадача праз пакаленні прыродных уласцівасцей арганізма.

3. Тое, што і спадчына (у 2 знач.).

4. Тое, што і спадчына (у 3 знач.; спец.).

|| прым. спадчынны, ✂.

спадчыннік, ✂, м.

Тое, што і наследнік.

|| ж. спадчынніца, ✂.

|| прым. спадчынніцкі, ✂.

спадчынны, ✂.

1. гл. спадчына.

2. Звязаны са спадчыннасцю.

   • Спадчынная хвароба.

3. Які ідзе ў парадку пераемнасці ад аднаго да другога.

   • С. князь.

|| наз. спадчыннасць, ✂.

спадылба, прысл.

Глядзець с. (таксама перан. недружалюбна, недаверліва).

спадыспаду, прысл.

Знізу, з ніжняга боку; з-пад чаго-н.

• С. сена мокрае.
• Выцягнуць кнігу с.
• С. (перан. з самых глыбінь душы) кралася трывожная думка.

спажыва, ✂, ж.

1. Тое, чым лёгка можна пажывіцца (разм.).

   • Падкі да спажывы.

2. Харч, ежа.

   • Куры шукаюць спажывы.

3. перан. Матэрыял для роздуму, разумовай дзейнасці і пад.

   • С. для розуму.