Verbum

пракрычаць, ✂; зак.

1. Абазвацца крыкам.

   • Пракрычала дзіця.

2. Вымавіць, гучна крычучы.

   • П. “ура”.

3. Правесці які-н. час крычучы.

◊

• Пракрычаць вушы каму пра каго-што, аб кім-чым (разм. неадабр.) — надакучыць бясконцымі расказамі, нястрымнай балбатнёй пра што-н.

пракрэсліць, ✂; зак.

Правесці рысу ў чым-н., падкрэсліваць на ўсю даўжыню.

• П. графу ў анкеце (паколькі звестак па гэтай графе няма).

|| незак. пракрэсліваць, ✂.

практык, ✂, м.

1. Работнік, які добра вывучыў сваю справу на практыцы.

2. Практычны, дзелавы чалавек.

практыка, ✂, ж.

1. Дзейнасць людзей, у якой яны, уздзейнічаючы на матэрыяльны свет і грамадства, пераўтвараюць іх дзейнасць па прымяненню чаго-н. у жыцці, вопыт.

   • Не адрываць тэорыю ад практыкі.
   • Прымяняць веды на практыцы.

2. Прыёмы, навыкі, звычайныя спосабы якой-н. работы.

   • П. складання слоўнікаў.

3. Скарыстанне і замацаванне на справе ведаў, атрыманых тэарэтычным шляхам.

   • Педагагічная п. студэнтаў.

4. Работа, заняткі па спецыяльнасці як аснова вопыту, умення.

   • П. выхавання дзяцей.
   • Без практыкі цяжка авалодаць чужой мовай.

5. Пра работу ўрача (або юрыста) па сваёй спецыяльнасці (звычайна па-за ўстановай; уст.).

   • Урач з вялікай практыкай (з вялікай колькасцю пацыентаў).
   • Адвакат са шматгадовай практыкай.

практыкаванне, ✂, н.

1. гл. практыкавацца, -ць.

2. Заданне, якое выконваецца тым, хто практыкуецца ў чым-н., занятак для набыцця, удасканальвання якіх-н. навыкаў.

   • Пісьмовыя практыкаванні.
   • Практыкаванні па музыцы.

практыкавацца, ✂; незак.

1. Прымяняцца на практыцы.

   • Там практыкуецца гадоўля мерыносных авечак.

2. Засвойваць прыёмы якой-н. справы, набываць практыку ў чым-н.

   • П. ў стральбе.
   • П. па авалоданню французскай мовай.

|| зак. напрактыкавацца, ✂.

|| наз. практыкаванне, ✂.

практыкаваць, ✂; незак.

1. Прымяняць на практыцы (кніжн.).

   • П. новую форму работы.

2. Праходзіць практыку (у 3 знач.).

   • Студэнты практыкуюць у клініцы.

3. Пастаяннай работай прывіваць якія-н. навыкі, прывучаць рабіць што-н.

   • П. сваю памяць.

4. Мець практыку (у 5 знач.; уст.).

   • У Полацку практыкуюць мінскія ўрачы.

практыкант, ✂, м.

Асоба, якая праходзіць практыку (у 3 знач.), рыхтуючыся да дзейнасці ў якой-н. галіне.

|| ж. практыкантка, ✂.

|| прым. практыканцкі, ✂.

практыкум, ✂, м.

У вышэйшых навучальных установах: курс практычных заняткаў па якому-н. вучэбнаму прадмету.

• П. па фізіцы.

практыцызм, ✂, м.

Дзелавы падыход. практычныя адносіны да чаго-н.

• Гаспадарчы п.
• Вузкі п. (які пагарджае тэорыяй або інтарэсамі агульнай справы).