Verbum

практыка назоўнік | жаночы род

1. Дзейнасць людзей, у якой яны, уздзейнічаючы на матэрыяльны свет і грамадства, пераўтвараюць іх дзейнасць па прымяненню чаго-н. у жыцці, вопыт.

   • Не адрываць тэорыю ад практыкі.
   • Прымяняць веды на практыцы.

2. Прыёмы, навыкі, звычайныя спосабы якой-н. работы.

   • П. складання слоўнікаў.

3. Скарыстанне і замацаванне на справе ведаў, атрыманых тэарэтычным шляхам.

   • Педагагічная п. студэнтаў.

4. Работа, заняткі па спецыяльнасці як аснова вопыту, умення.

   • П. выхавання дзяцей.
   • Без практыкі цяжка авалодаць чужой мовай.

5. Пра работу ўрача (або юрыста) па сваёй спецыяльнасці (звычайна па-за ўстановай; устарэлае).

   • Урач з вялікай практыкай (з вялікай колькасцю пацыентаў).
   • Адвакат са шматгадовай практыкай.