пракрычаць, ✂; зак.

  1. Абазвацца крыкам.

    • Пракрычала дзіця.

  2. Вымавіць, гучна крычучы.

    • П. “ура”.

  3. Правесці які-н. час крычучы.

◊

  • Пракрычаць вушы каму пра каго-што, аб кім-чым (разм. неадабр.) — надакучыць бясконцымі расказамі, нястрымнай балбатнёй пра што-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)