Verbum

абма́н, ✂, м.

1. гл. абмануць.

2. Памылковае ўяўленне аб чым-н., мана, няпраўда.

|| прым. абманны, ✂.

абма́нлівы, ✂.

Здольны ўвесці ў зман, абман.

• Абманлівае ўражанне.

|| наз. абманлівасць, ✂.

абману́цца, ✂; зак.

Памыліцца, ашукацца; расчаравацца ў кім-, чым-н.

• А. ў спадзяваннях.

|| незак. абманвацца, ✂.

абману́ць, ✂; зак.

1. Схлусіць, наўмысна сказаць каму-н. няпраўду.

2. Ашукаць.

   • А. пакупніка.

3. Не апраўдаць чыіх-н. спадзяванняў, падвесці, падмануць.

   • Абяцаў быць і абмануў.

|| незак. абманваць, ✂.

|| наз. абман, ✂ і абманванне, ✂.

абма́ншчык, ✂, м.

Той, хто абмануў або абманвае каго-н.

|| ж. абманшчыца, ✂.

|| прым. абманшчыцкі, ✂.

абмаро́зіцца, ✂; зак.

Атрымаць пашкоджанні ад марозу.

|| незак. абмарожвацца, ✂.

абмаро́зіць, ✂; зак.

Пашкодзіць марозам, змарозіць.

• А. вушы.

|| незак. абмарожваць, ✂.

|| наз. абмарожванне, ✂.

|| наз. абмаражэнне, ✂.

абмата́цца, ✂; зак.

1. Абматаць сябе чым-н.
2. Абвіцца вакол чаго-н.
   • А. шалікам.
3. Абвіцца вакол чаго-н.
   • Вяроўка абматалася вакол слупа.

|| незак. абмотвацца, ✂.

абмата́ць, ✂; зак.

Абкруціць, апавіць чым-н. некалькі разоў.

• А. шыю шалікам.

|| незак. абмотваць, ✂.

|| наз. абмотванне, ✂ і абмотка, ✂.

абматы́чыць, ✂; зак.

Ускапаць матыкай зямлю вакол чаго-н.

• А. ягадныя кусты.