Verbum

афармле́нне, ✂, н.

1. гл. аформіцца, -ць.

2. Знешні выгляд, форма чаго-н.

   • А. вітрын магазіна.
   • Святочнае а. горада.

афары́зм, ✂, м.

Кароткае трапнае выслоўе.

|| прым. афарыстычны, ✂.

афарысты́чны, ✂.

1. гл. афарызм.

2. Які змяшчае ў сабе афарызм.

   • А. стыль.
   • Афарыстычная мова.

|| наз. афарыстычнасць, ✂.

афга́нцы, ✂, м.

Асноўнае насельніцтва Афганістана.

|| ж. афганка, ✂.

|| прым. афганскі, ✂.

афе́кт, ✂, м. (кніжн.).

Стан моцнага ўзбуджэння і страта самакантролю.

|| прым. афектыўны, ✂.

афектава́ны, ✂ (кніжн.).

Прасякнуты афектацыяй, з афектацыяй.

• А. тон.

|| наз. афектаванасць, ✂.

афекта́цыя, ✂, ж.

Ненатуральная, звычайна наўмысная ўзбуджанасць у паводзінах, у маўленні.

аферы́ст, ✂, м.

Чалавек, які займаецца афёрамі, прайдзісвет.

|| ж. аферыстка, ✂.

афёра, ✂ і афе́ра, ✂, ж.

Рызыкоўная, нядобрасумленная справа, дзеянне з мэтай нажывы, выгады.

афіцар’ё, ✂, н., зб. (разм. пагард.).

Афіцэры.

• Гітлераўскае а. шукала спажывы.