Verbum

а́ўтарства, ✂, н.

Прыналежнасць твора аўтару.

• Устанавіць а.

аўтару́чка, ✂, ж.

Прылада для пісьма, у якой чарніла з унутранага рэзервуара аўтаматычна падаецца да пяра.

аўтарызава́ць, ✂; зак. і незак. (кніжн.).

Адобрыць (адабраць), ухваліць (-ляць) форму, від свайго твора, вынаходства (для ўзнаўлення, выдання і пад.).

• Аўтарызаваны пераклад.

аўтарыта́рны, ✂ (кніжн.).

Заснаваны на безагаворачным падпарадкаванні ўладзе, дыктатуры.

• А. рэжым.

|| наз. аўтарытарнасць, ✂.

аўтарытэ́т, ✂, м.

1. Агульнапрызнанае значэнне, уплыў.

   • Заваяваць а.

2. Асоба, якая карыстаецца павагай, прызнаннем.

   • Буйны а. у фізіцы.

аўтарытэ́тны, ✂.

1. Які карыстаецца аўтарытэтам.

   • А. вучоны.

2. Які заслугоўвае бясспрэчнае давер’е.

   • Аўтарытэтная думка.

3. Які не дапускае пярэчання.

   • А. тон.
   • А. палітык.

|| наз. аўтарытэтнасць, ✂.

аўтарэфера́т, ✂, м.

Кароткі пераказ якога-н. даследавання, напісаны самім аўтарам.

• А. дысертацыі.

аўтасто́п, ✂, м.

Прыстасаванне для аўтаматычнага спынення поезда.

|| прым. аўтастопны, ✂.

аўтастра́да, ✂, ж.

Дарога для аўтамабільнага руху без папярочных наземных пераездаў.

|| прым. аўтастрадны, ✂.

аўтасчэ́пка, ✂, ж.

Прыстасаванне для аўтаматычнай счэпкі вагонаў.

|| прым. аўтасчэпачны, ✂.