Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авеёіклмнопрстуфхцчшыэюя
аеёілоруыя’

спіч, ✂, м. (кніжн.).

Кароткая прывітальная застольная прамова.

  • Сказаць с.

спічак, ✂, м.

  1. Верхняя завостраная частка чаго-н.

    • С. яліны.

  2. Вузкая высокая надбудова пірамідальнай або канічнай формы на будынку; шпіль.

    • С. касцёла.

  3. Плоскае выгнутае шыла для пляцення лапцей.

    • Дзед спрытна трымаў с. у руцэ.

спічасты, ✂.

З вострым верхам або канцом.

  • Спічастая вежа.

|| наз. спічастасць, ✂.