Verbum

метамарфоза, ✂, ж.

1. Відазмяненне, пераўтварэнне, пераход у іншую форму развіцця з набыццём новага знешняга выгляду і функцый (спец.).

   • М. вусеня ў матылька.

2. Поўная канчатковая перамена, змяненне (кніжн.).

   • З ім адбылася незвычайная м.

метан, ✂, м.

Балотны або рудніковы газ без колеру і паху, які атрымліваецца ў выніку злучэння вугляроду з вадародам.

|| прым. метанавы, ✂.

метанімія, ✂, ж. (спец.).

У паэтычнай і звычайнай мове: перанясенне назвы аднаго прадмета на другі на падставе іх сумежнасці, а таксама само такое слова або выраз, напр.: Я дзве талеркі з’еў замест суп з дзвюх талерак.

|| прым. метанімічны, ✂.

|| наз. метанімічнасць, ✂.

метастаз, ✂, м. (спец.).

Перамяшчэнне і развіццё ў новых месцах арганізма ачагоў захворвання.

• Метастазы раку.

|| прым. метастатычны, ✂.

метатэза, ✂, ж.

Адвольная перастаноўка двух гукаў або складоў у слове, напр. сыроватка, замест сываратка.

|| прым. метатэзны, ✂.

метафара, ✂, ж.

Ужыванне слова або выразу ў пераносным сэнсе, заснаванае на падабенстве або параўнанні.

|| прым. метафарычны, ✂.

метафарычны, ✂.

1. гл. метафара.

2. Насычаны метафарамі, багаты на метафары.

   • М. стыль.

|| наз. метафарычнасць, ✂.

метафізік, ✂, м.

1. Ідэаліст, прыхільнік метафізічных поглядаў, якія выходзяць за межы вопыту.

2. перан. Чалавек, схільны да абстрактных, туманных разважанняў.

метафізіка, ✂, ж.

1. Ідэалістычнае філасофскае вучэнне, якое сцвярджае нязменнасць раз назаўсёды дадзеных і недаступных вопыту пачаткаў свету.

2. Недыялектычны спосаб мыслення, які разглядае з’явы без уліку іх узаемнай сувязі і развіцця.

3. Што-н. незразумелае, мудрагелістае, надзвычай абстрактнае (разм.).

|| прым. метафізічны, ✂.

метка, ✂, ж.

1. гл. меціць.

2. Адрознівальны знак на чым-н.

   • Паставіць меткі на бялізне.

|| прым. метачны, ✂.