Verbum

арэ́чавіцца, ✂; зак. (кніжн.).

Выразіцца ў чым-н. матэрыяльным, рэчавым.

• Лічбы арэчавіліся ў прадукцыі.

|| незак. арэчаўлівацца, ✂.

|| наз. арэчаўленне, ✂.

арэ́чавіць, ✂; зак. (кніжн.).

Выразіць у чым-н. матэрыяльным.

|| незак. арэчаўліваць, ✂.

|| наз. арэчаўленне, ✂.

арэ́шнік, ✂, м.

Кусты з ядомымі пладамі-арэхамі, а таксама зараснік такіх раслін.

• Разросся а. на паляне.

|| прым. арэшнікавы, ✂.

арэ́шына, ✂, ж.

1. Лісцевае дрэва, на якім растуць лясныя арэхі; ляшчына.

2. адз. Драўніна гэтай расліны.

   • Вырабы з арэшыны.

ас, ✂, м.

Выдатны лётчык, майстар паветранага бою.

• Лётчыкі-асы.
• Ас у сваёй справе (перан. вялікі майстар сваёй справы).

а́са, ✂, ж.

Перапончатакрылае насякомае з джалам.

• Асой у вочы кідацца.

|| прым. асіны, ✂.

• Асінае гняздо (таксама перан. пра зборышча шкодных людзей, ворагаў і пад.).

асабі́сты, ✂.

1. Які належыць, уласцівы якой-н. асобе, прызначаны для абслугі якой-н. асобы. Асабістая бібліятэка.

   • Асабістая думка.

2. Які датычыцца якой-н. асобы, закранае яе інтарэсы, накіраваны на якую-н. асобу, звязаны з прыватным, сямейным жыццём.

   • Асабістая крыўда.
   • Асабістае шчасце.
   • Спалучэнне асабістага (наз.) з грамадскім.

3. Які ажыццяўляецца якой-н. асобай, зыходзіць ад якой-н. асобы.

   • А. прыклад.
   • Асабістая ініцыятыва.

асаблі́васць, ✂, ж.

Характэрная прымета, адметная якасць, уласцівасць каго-, чаго-н.

• А. дзіцячага характару.
• Асаблівасці правапісу беларускай мовы.

асаблі́вы, ✂.

Адметны, не такі, як усе; больш значны, чым звычайна.

• Асаблівае старанне.

асабня́к, ✂, м.

Добраўпарадкаваны дом гарадскога тыпу, прызначаны для адной сям’і.