Verbum

апо́на, ✂, ж. (разм.).

Тое, чым накрываюць, апінаюць што-н.

• Накрыць ногі цёплай апонай.
• А. смугі (перан.).

апо́ра, ✂, ж.

1. Тое, на што можна абаперціся, што служыць для падтрымкі чаго-н.

   • А. для моста.
   • Плошча апоры.

2. перан. Сіла, што падтрымлівае каго-, што-н. і дапамога, падтрымка.

   • Дзеці — а. для бацькоў у старасці.

апо́ркі, ✂, м.

Рэшткі зношанага абутку, старыя боты без халяў.

• На нагах былі нейкія а.

апо́рны, ✂.

Які з’яўляецца апорай (у 1 знач.), уяўляе сабой апору, аснову чаго-н.

• А. пункт (умацаванне).
• Апорная калона.

апо́рт, ✂, м.

Сорт вялікіх зімовых яблыкаў.

|| прым. апортавы, ✂.

апо́стал, ✂, м.

1. У хрысціянстве: вучань Хрыста, прапаведнік яго вучэння.

2. перан., чаго. Паслядоўнік і прапаведнік якой-н. ідэі (кніжн.).

3. Царкоўная кніга, якая змяшчае «Дзеянні» і «Пасланні апосталаў».

|| прым. апостальскі, ✂.

апо́страф, ✂, м.

Надрадковы знак у выглядзе коскі (’), напр. у напісанні надвор’е.

апо́сум, ✂, м.

Сумчатая млекакормячая жывёліна, роднасная пацуку.

апо́ўдні, прысл.

Тое, што і апаўдні.

апо́ўзаць, ✂; зак.

Тое, што і абпоўзаць.

|| незак. апоўзваць, ✂.