Verbum

удыхнуць​², ✂; зак. (высок.).

Абудзіць у кім-н. што-н. (які-н. настрой, думкі і пад.).

• У. надзею.
• У. жыццё ў каго-н. (абудзіць да дзейнасці).

удэгейцы, ✂, м.

Народнасць, якая жыве на тэрыторыі Прыморскага і Хабараўскага краёў Расійскай Федэрацыі.

|| ж. удэгейка, ✂.

|| прым. удэгейскі, ✂.

уедлівы, ✂.

1. Здольны глыбока пранікаць, уядацца ў што-н.

   • У. пах.
   • Уедлівая фарба.

2. перан. Які ўнікае ва ўсе дробязі, прыдзірлівы.

   • У. чалавек.
   • У. характар.

|| наз. уедлівасць, ✂.

уежна, безас. у знач. вык.

Дастаткова, багата ежы.

• Хоць не ў., дык улежна (хоць не дастаткова яды, затое можна спакойна паляжаць; прыказка).

уезд, ✂, м.

1. гл. уехаць.

2. Месца, праз якое ўязджаюць куды-н.

   • Пры ўездзе ў вёску.

уесці, ✂; зак.

1. (пераважна з адмоўем «не»), Пражаваць, з’есці.

   • Сала такое салёнае, што не ў.

2. перан. Укалоць заўвагай, рэплікай (разм.).

|| незак. уядаць, ✂.

уесціся​¹, ✂; зак.

Глыбока пранікнуць, упіцца ў што-н.

• Вяроўка ўелася ў цела.
• Пыл уеўся ў скуру.

|| незак. уядацца, ✂.

уесціся​², ✂; зак. (разм.).

Прывыкнуць да якой-н. стравы, корму, пачаць добра есці і тлусцець.

• Парсюк уеўся аж уставаць не хоча.

|| незак. уядацца, ✂.

уехаць, ✂; зак.

1. Едучы, трапіць, пранікнуць унутр.

   • У. у лес.

2. Праехаць які-н. шлях (разм.).

   • За дзень уехалі сто кіламетраў.

3. перан. Увайсці ў што-н. мяккае, сыпучае; асесці, угрузнуць.

   • Хата ўехала ў зямлю.

|| незак. уязджаць, ✂.

|| наз. уезд, ✂.

|| прым. уязны, ✂.

• Уязная брама.

ужо, прысл.

1. прысл. Указвае на канчатковасць, завершанасць чаго-н.

   • У. пайшоў.
   • Ты ў. не маленькая.

2. прысл. Нарэшце.

   • Супакойся ты ў.!

3. часц. ўзмацняльная. Ужыв. для падкрэслівання, акцэнтавання асобнага слова.

   • Не так у. дрэнна.
   • У. не раз яму казалі.