Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

анані́мны, .

Без указання прозвішча аўтара.

  • Ананімнае пісьмо.
  • А. мастацкі твор.

|| наз. ананімнасць, .

анані́мшчык, , м. (разм. пагард.).

Той, хто піша ананімныя пісьмы.

|| ж. ананімшчыца, .

анансава́ць, ; зак. і незак. (кніжн.).

Зрабіць (рабіць) анонс.

ана́пест, , м.

Трохскладовая вершаваная стапа з націскам на апошнім складзе.

|| прым. анапестычны, .

анархі́зм, , м.

Грамадска-палітычная плынь, якая адмаўляе любыя формы дзяржаўнай улады і прапаведуе неабмежаваную свабоду асобы.

|| прым. анархічны, .

анархі́ст, , м.

Прыхільнік анархізму, член анархічнай арганізацыі.

|| ж. анархістка, .

|| прым. анархісцкі, .

ана́рхія, , ж.

  1. Уласцівае анархізму адмаўленне дзяржаўнай улады; безуладдзе.

  2. Адсутнасць арганізаванага кіравання.

    • А. вытворчасці.

|| прым. анархічны, .

анатава́ць, ; зак. і незак. (спец.).

Скласці (складаць) анатацыю чаго-н.

|| зак. праанатаваць, .

ана́там, , м.

Спецыяліст па анатоміі.

анатамі́раваць, ; зак. і незак.

Разрэзаць (разразаць) труп для навуковых або судова-медыцынскіх мэт.