Verbum

інструктыўны, ✂.

Які змяшчае ў сабе кіруючыя ўказанні.

|| наз. інструктыўнасць, ✂.

інструкцыя, ✂, ж.

1. Звод правіл, якія ўстанаўліваюць парадак і спосаб ажыццяўлення, выканання чаго-н.

   • І. па тэхніцы бяспекі.

2. Наогул якія-н. настаўленні.

   • Даваць інструкцыі.

|| прым. інструкцыйны, ✂.

інструмент, ✂, м.

1. Прылада для выканання якой-н. работы.

   • Хірургічны і.
   • Сталярны і.

2. зб. Сукупнасць такіх прылад.

   • Хатні і.

3. Тое, што і музычны інструмент.

   • Духавыя інструменты.

4. перан., чаго. Сродак для дасягнення чаго-н.

   • Быць паслухмяным інструментам у чыіх-н. руках.

◊

• Музычны інструмент — спецыяльнае устройства для выканання музыкі, атрымання музычных гукаў.

|| прым. інструментальны, ✂.

• І. цэх.

інструментаваць, ✂; зак. і незак. (спец.).

Правесці (-водзіць) інструментоўку (у 1 знач.) музычнага твора.

інструменталіст, ✂, м. (спец.).

Музыкант, які іграе на якім-н. музычным інструменце.

• Ансамбль інструменталістаў.

|| ж. інструменталістка, ✂.

|| прым. інструменталісцкі, ✂.

інструментальшчык, ✂, м.

Рабочы, спецыяліст, заняты вырабам інструментаў (у 1 знач.).

• Слесар-і.

|| ж. інструментальшчыца, ✂.

інструментарый, ✂, м. (спец.).

Сукупнасць інструментаў (у 1 знач.), якімі карыстаюцца ў якой-н. спецыяльнай галіне.

• Зубаўрачэбны і.

інструментоўка, ✂, ж. (спец.).

1. Выклад музычнага твора для выканання аркестрам, камерным ансамблем, а таксама хорам.

2. Аддзел тэорыі музыкі, які вывучае прынцыпы такога выкладу і спалучэнне музычных інструментаў у аркестры.

3. перан. Гукавая арганізацыя мастацкай мовы.

інстынкт, ✂, м.

1. Прыроджаная здольнасць рабіць бессвядомыя мэтанакіраваныя дзеянні ў адказ на змены ўнутранага або знешняга асяроддзя.

   • І. самазахавання.

2. Падсвядомае прадчуванне чаго-н., унутранае чуццё.

   • Мацярынскі І.

інстынктыўны, ✂.

Абумоўлены інстынктам, адвольны.

• І. рух.

|| наз. інстынктыўнасць, ✂.