Verbum

інвалід, ✂, м.

Чалавек, які поўнасцю або часткова страціў працаздольнасць у выніку ранення, знявечання ці хваробы.

• І. вайны.
• І. першай групы.

|| ж. інвалідка, ✂.

|| прым. інвалідны, ✂.

інваліднасць, ✂, ж.

Стан, становішча інваліда, непрацаздольнасць.

• Пенсія па інваліднасці.

інварыянт, ✂, м.

1. Велічыня, што застаецца нязменнай пры тых або іншых пераўтварэннях (спец.).

2. У мовазнаўстве: адзінка, якая заключае ў сабе асноўныя прыметы сваіх канкрэтных рэалізацый.

   • Семантычны і.

|| прым. інварыянтны, ✂.

інвентар, ✂, м.

1. Сукупнасць прадметаў, прылад, якія складаюць маёмасць прадпрыемства, установы, арганізацыі.

   • Спартыўны і.
   • Сельскагаспадарчы і.

2. Вопіс такіх прадметаў, рэестр.

   • Скласці і.

◊

• Жывы інвентар — цяглавая і малочная жывёла.

• Мёртвы інвентар — прылады працы і іншая маёмасць.

|| прым. інвентарны, ✂.

інвентарызаваць, ✂; зак. і незак.

Зрабіць (рабіць) вопіс інвентару.

• І. маёмасць.

|| наз. інвентарызацыя, ✂.

інверсія, ✂, ж. (спец.).

Змяненне звычайнага парадку слоў ці словазлучэнняў як стылістычны прыём.

|| прым. інверсійны, ✂.

інвестар, ✂, м.

Укладчык, які ажыццяўляе інвестыцыі.

|| прым. інвестарскі, ✂.

інвестыцыя, ✂, ж.

1. гл. інвесціраваць.

2. звычайна (інвестыцыі, -цый). Доўгатэрміновыя ўкладанні капіталу ў асобныя галіны эканомікі ў краіне і за мяжой.

|| прым. інвестыцыйны, ✂.

інвесціраваць, ✂; зак. і незак. (спец.).

Укласці (укладваць) капітал у прадпрыемства, якое знаходзіцца ў сваёй краіне або за мяжой.

|| наз. інвесціраванне, ✂ і інвестыцыя, ✂.

|| прым. інвестыцыйны, ✂.