інструментоўка, ✂, ж. (спец.).

  1. Выклад музычнага твора для выканання аркестрам, камерным ансамблем, а таксама хорам.

  2. Аддзел тэорыі музыкі, які вывучае прынцыпы такога выкладу і спалучэнне музычных інструментаў у аркестры.

  3. перан. Гукавая арганізацыя мастацкай мовы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)