Verbum

слоены, ✂.

Пра цеста і вырабы з яго: такі, які расслойваецца пасля выпечкі.

• Слоенае цеста.
• С. торт.

слоік, ✂, м.

Невялікая шкляная або гліняная пасудзіна.

• С. з кампотам.

|| прым. слоікавы, ✂.

слой, ✂, м.

1. Маса якога-н. рэчыва, якая пакрывае паверхню чаго-н., або пласт чаго-н.

   • С. гліны.
   • С. тлушчу.

2. перан., звычайна Тая або іншая група людзей, насельніцтва, грамадства.

   • Шырокія слаі інтэлігенцыі.

слойка, ✂, ж. (разм.).

1. гл. слаіць.

2. Булачка з слоенага цеста.

слон, ✂, м.

1. Буйное млекакормячае трапічных краін з доўгім хобатам і двума біўнямі.

   • Слана не заўважыць (перан. не бачыць самага важнага, вялікага).

2. Шахматная фігура, якая можа перамяшчацца на любую колькасць клетак па дыяганалі.

|| памянш.-ласк. слонік, ✂.

|| прым. слановы, ✂.

• Вырабы са слановай косці.
• Слановы ногі.

○

• Слановая хвароба — тое, што і слановасць.

слонападобны, ✂.

Вельмі вялікі і тоўсты.

• Слонападобная фігура.

|| наз. слонападобнасць, ✂.

слонка, ✂, ж.

Лясная птушка з рудавата-бурым апярэннем; лясны кулік; вальдшнэп.

|| прым. слонкавы, ✂.

слота, ✂ і слата, ✂, ж. (разм.).

Вадкая гразь на зямлі, на дарогах.

• Асенняя с.

|| прым. слотны, ✂.

слоўнік, ✂, м.

1. Лексіка, слоўнікавы склад мовы, дыялекту, якой-н. сацыяльнай групы, асобнага пісьменніка і пад.

2. Даведачная кніга, якая змяшчае словы (або марфемы, словазлучэнні, ідыёмы і пад.), размешчаныя ў пэўным парадку, тлумачыць значэнні ўключаных адзінак, дае розную інфармацыю пра іх ці іх пераклад на іншую мову або паведамляе звесткі аб прадметах, абазначаемых словамі.

   • Тлумачальны с.
   • Беларуска-рускі с.
   • Дыялектны с.
   • С. мовы Якуба Коласа.
   • Энцыклапедычны с.
   • Этымалагічны с.
   • Гістарычны с. беларускай мовы.

3. Спіс слоў для слоўніка, рэестр.

○

• Частотны слоўнік — тып слоўніка, у якім даюцца лічбавыя характарыстыкі ўжывальнасці слоў (словаформ, словазлучэнняў) у якой-н. мове.

|| прым. слоўнікавы, ✂.

• Слоўнікавая работа.