Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

сераль, , м.

  1. Палац турэцкага султана.

  2. Тое, што і гарэм.

серафім, , м.

У хрысціянскай міфалогіі — шасцікрылы анёл.

сербалужыцкі, .

  1. гл. сербалужычане.

  2. Тое, што і лужыцкі.

    • Сербалужыцкая літаратура (на верхня- і ніжнялужыцкай літаратурных мовах).

сербалужычане, , м.

Тое, што і лужычане.

|| ж. сербалужычанка, .

|| прым. сербалужыцкі, .

сербануць, ; зак.

  1. гл. сёрбаць.

  2. чаго. З’есці трохі чаго-н. вадкага (разм.).

    • Сербанула булёну і пабегла.

сербы, , м.

Паўднёваславянскі народ, які складае асноўнае насельніцтва Сербіі.

|| ж. сербка, .

|| прым. сербскі, .

сервант, , м.

Род шафы для пасуды і сталовай бялізны.

|| прым. сервантны, .

сервелат, , м.

Гатунак вэнджанай каўбасы.

сервіз, , м.

Поўны набор сталовай або чайнай пасуды на пэўную колькасць чалавек.

|| прым. сервізны, .

сервіраваць, ; зак. і незак.

Падрыхтаваць (падрыхтоўваць) стол для яды, расстаўляючы пасуду і стравы.

  • С. стол.
  • С. абед.

|| наз. сервіраванне, і сервіроўка, .

|| прым. сервіровачны, .