Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

рэлятывіст, , м.

Паслядоўнік, прыхільнік рэлятывізму.

|| ж. рэлятывістка, .

|| прым. рэлятывісцкі, .

рэлятыўны, (кніжн.).

Тое, што і адносны (у 1 знач.).

|| наз. рэлятыўнасць, .

рэляцыя, , ж. (уст.).

Пісьмовае данясенне аб дзеяннях войск.

  • Пераможныя рэляцыі (таксама перан. шумныя паведамленні пра поспехі; іран.).