Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авджотуыэ
абвгдежзйклмнпстўфхцчшя

рэдукцыя, ✂, ж. (спец.).

  1. Пераход, звядзенне складанага да простага.

  2. Змяншэнне, паслабленне чаго-н.

    • Р. ціску пары.
    • Р. ненаціскных галосных.

|| прым. рэдукцыйны, ✂.

рэдут, ✂, м.

У старых арміях: самкнутае палявое ўмацаванне, акружанае ровам і брустверам.

|| прым. рэдутны, ✂.