Verbum

збой​³, ✂, м. (спец.).

Галава, ногі і вантробы забітай жывёлы як ежа.

• Ялавічны з.

|| прым. збойны, ✂.

збоку, прысл.

1. З краю, не ў сярэдзіне, не ў цэнтры.

   • З. ад дарогі.
   • Стаць з.

2. З месца, аддаленага ад каго-, чаго-н.

   • Адысці ўбок і назіраць з.
   • Калі глядзець на гэта з., дык здаецца, што ўсё тут добра (перан.).

3. Побач з кім-, чым-н., паблізу каго-, чаго-н.

   • З. дарогі.

◊

• Збоку прыпёку (разм.) — пра каго-, што-н. пабочнае, лішняе.

збольшага, прысл. (разм.).

У асноўным, у галоўных рысах або не ў поўную меру, часткова.

• Расказаць пра сябе з.

збор, ✂, м.

1. гл. сабрацца, -ць.

2. Тое, што сабрана; агульная колькасць чаго-н. сабранага.

   • Валавы з. збожжа.

3. Збіраемыя ці сабраныя за што-н. або на што-н. грошы.

   • Памольны з.
   • У тэатры поўны з.

4. чаго. Сукупнасць сабраных і выдадзеных разам якіх-н. тэкстаў.

   • З. законаў.
   • З. твораў пісьменніка.

5. Сход членаў якой-н. арганізацыі.

   • З. ветэранаў вайны.

6. Кароткачасовае знаходжанне ваеннаабавязаных у распараджэнні ваеннага ведамства для абучэння, а таксама (звычайна) знаходжанне дзе-н. групы спартсменаў для трэніровак.

   • Лагерны з.
   • Вучэбна-трэніровачныя зборы.

7. мн. Падрыхтоўка да якога-н. дзеяння (ад’езду, адпраўлення куды-н.).

   • Зборы ў дарогу.

○

• Гербавы збор — асобы дзяржаўны збор (да 1930 г.) пры афармленні дакументаў, які рэалізоўваўся шляхам продажу марак пэўнай вартасці.

зборачны, ✂.

Прызначаны для зборкі машын і іншых механізмаў з гатовых дэталей.

• З. цэх.

зборка, ✂, ж.

1. гл. сабраць.

2. Складка на адзежыне, матэрыяле.

   • Спадніца ў зборкі.

зборнік, ✂, м.

1. Кніга, у якой сабраны якія-н. творы, дакументы.

   • З. вершаў.
   • З. архіўных дакументаў.

2. Рэзервуар для збору якой-н. вадкасці, газу (спец.).

   • З. нафты.

зборны, ✂.

1. Які з’яўляецца месцам збору каго-н.

   • З. пункт.

2. Які складаецца з аб’яднаных у цэлае разнародных частак.

   • Зборная каманда (у спорце: з лепшых ігракоў розных каманд).

3. Састаўлены з асобных гатовых дэталей, элементаў; заснаваны на прымяненні такіх дэталей.

   • З. дом.
   • Зборныя канструкцыі.
   • Зборнае домабудаўніцтва.

4. Абагульнены, які адносіцца да многіх.

   • З. літаратурны вобраз.

5. У граматыцы — які абазначае сукупнасць прадметаў ці асоб, што ўспрымаюцца як адзінае цэлае.

   • Зборныя назоўнікі.

|| наз. зборнасць, ✂.

зборшчык, ✂, м.

1. Асоба, якая займаецца зборам чаго-н., збірае што-н.

   • З. бавоўны.
   • З. членскіх узносаў.

2. Рабочы, які займаецца зборкай чаго-н.

   • З. матораў.

|| ж. зборшчыца, ✂.

|| прым. зборшчыцкі, ✂.

зборышча, ✂, м. (разм. неадабр.).

Сход людзей, натоўп.

• Шумнае з.
• Што тут у вас за з.?