зборшчык, ✂, м.

  1. Асоба, якая займаецца зборам чаго-н., збірае што-н.

    • З. бавоўны.
    • З. членскіх узносаў.

  2. Рабочы, які займаецца зборкай чаго-н.

    • З. матораў.

|| ж. зборшчыца, ✂.

|| прым. зборшчыцкі, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)