Verbum

збіральнік, ✂, м.

1. Чалавек, які займаецца збіраннем чаго-н. (якіх-н. рэдкасцей, твораў народнай творчасці і пад.).

   • З. фальклору.

2. Ёмішча, у якім збіраецца якая-н. вадкасць (спец.).

   • З. вады.

|| ж. збіральніца, ✂.

|| прым. збіральніцкі, ✂.

збіральніцтва, ✂, н.

1. Дзейнасць збіральніка (у 1 знач.).

   • Захапіцца збіральніцтвам.

2. Здабыванне сродкаў існавання шляхам збірання грыбоў, ягад і інш.

|| прым. збіральніцкі, ✂.

збіральны, ✂ (кніжн.).

Абагульнены, які адносіцца да многіх.

• З. вобраз.

|| наз. збіральнасць, ✂.

збіцца​¹, ✂; зак.

1. Ссунуцца з патрэбнага месца.

   • Шапка збілася набок.

2. Стаптацца, скрывіцца.

   • Абцасы збіліся.

3. з чаго і без дапаўнення. Адхіліцца ад правільнага шляху, ад правільнага ходу думкі; памыліцца.

   • З. з дарогі.
   • З. ў паказаннях (упасці ў супярэчнасць).
   • Спачатку адказваў добра ўрок, а потым збіўся.
   • З. пры лічэнні.

◊

• Збіцца з ног (разм.) — вельмі стаміцца ад беганіны, клопатаў.

|| незак. збівацца, ✂.

збіцца​², ✂; зак.

1. Згусціцца ад узбоўтвання, ператварыцца ў шчыльную масу.

   • Масла збілася.

2. Сабрацца разам, у цеснаце.

   • Людзі збіліся ў кучу.

|| незак. збівацца, ✂.

збіць​¹, ✂; зак.

1. Прымусіць адваліцца, упасці, ударам зрушыць з месца.

   • З. з ног.
   • З. яблык з дрэва.
   • З. варожы самалёт.

2. Стаптаць, скрывіць.

   • З. абцасы.

3. Моцна пабіць, знявечыць пабоямі.

   • З. да паўсмерці.

4. Знізіць, збавіць.

   • З. цану.
   • З. тэмпературу лякарствамі.
   • З. гонар.

5. перан. Адхіліць ад правільнага шляху; заблытаць.

   • З. з дарогі.
   • З. з панталыку (выклікаць замяшанне, заблытаць).
   • З. цяжкім пытаннем.

|| незак. збіваць, ✂.

збіць​², ✂; зак.

1. Ударамі злучыць, саставіць.

   • З. скрынку з дошак.

2. Узбіваючы, узбоўтваючы, ператварыць у шчыльную масу.

   • З. масла.

3. Сабраць разам, сагнаць у кучу (разм.).

   • З. кароў у кучу.

|| незак. збіваць, ✂.