Verbum

вараці́ла, ✂, м. (разм.).

Той, хто варочае вялікімі справамі, дзялок.

• Фінансавыя варацілы.

ва́рвар, ✂, м.

1. У старажытных грэкаў і рымлян: пагардлівая назва чужаземца.

2. Некультурны, грубы, жорсткі чалавек.

   • Фашысцкія варвары.

|| ж. варварка, ✂.

|| прым. варварскі, ✂.

ва́рварства, ✂, н.

Грубасць, дзікунства нораваў, невуцкія адносіны да культурных каштоўнасцей.

вар’етэ́, нескл., н.

Эстрадны тэатр лёгкага жанру.

вар’і́равацца, ✂; незак. (кніжн.).

Відазмяняцца, перайначвацца.

вар’і́раваць, ✂; незак. (кніжн.).

Відазмяняць, даваць новыя варыянты, перайначваць.

• В. апавяданне.

варката́ць, ✂; незак.

1. Муркаць (пра ката).

2. Утвараць характэрныя для галубоў гукі; буркаваць.

|| наз. варкатанне, ✂.

варо́жы, ✂.

1. гл. вораг.

2. Вельмі непрыязны, поўны варожасці, нянавісці.

   • Варожыя адносіны.
   • В. погляд.

3. Непрыяцельскі.

   • В. тыл.

|| наз. варожасць, ✂.

варо́на, ✂, н.

1. Птушка сямейства крумкачовых з чорна-шэрым або чорным апярэннем.

   • Белая в. (пра чалавека, які рэзка выдзяляецца чым-н. сярод іншых).
   • Варон лічыць (перан. быць разявакай).

2. перан. Пра нерастаропнага, нехлямяжага чалавека (разм.).

|| зб. вараннё, ✂.

• Наляцела в.

варо́нін, ✂.

Які належыць вароне.

• Вароніна гняздо.
• Вароніны яйкі.