Verbum

спецыяліст, ✂, м.

Чалавек, які мае спецыяльныя веды ў якой-н. галіне навукі, мастацтва.

• С. па сардэчных захворваннях.

|| ж. спецыялістка, ✂.

спецыяльнасць, ✂, ж.

1. Асобная галіна навукі, тэхнікі, мастацтва, у якой хто-н. працуе.

   • Здаваць экзамен па спецыяльнасці.

2. Тое, што і прафесія.

   • Сын мае с. музыканта.
   • Па спецыяльнасці слесар.

спецыяльны, ✂.

Асобы, які прызначаны выключна для якой-н. навукі, тэхнікі, мастацтва, уласцівы той або іншай спецыяльнасці.

• Спецыяльная адукацыя.
• Спецыяльная тэрміналогія.

спець, ✂; незак.

1. Рабіцца спелым (пра гародніну, злакі і пад.).

   • На полі спее ячмень.

2. перан. Прымаць закончаную форму; канчаткова складвацца.

   • У іх спелі новыя планы.

|| зак. паспець, ✂.

спешка, ✂, ж.

Старанне зрабіць што-н. як мага хутчэй; паспешнасць.

• Спешкі ў такой справе не можа быць.

спешны, ✂.

Які патрабуе хуткага выканання; які нельга адкладваць.

• Спешная работа.
• Спешна (прысл.) сабрацца на сход.
• Спешнае заданне.

|| наз. спешнасць, ✂.

спешыцца, ✂; зак.

Злезці з каня.

• Атрад спешыўся.

|| незак. спешвацца, ✂.

спешыць, ✂; зак.

Загадаць або прымусіць спешыцца.

• С. коннікаў.

|| незак. спешваць, ✂.

спёка, ✂, ж.

Моцная гарачыня ў паветры, нагрэтым сонцам; спякота.

спёрты, ✂.

Пра паветра: душны, нясвежы.

|| наз. спёртасць, ✂.