Verbum

абві́слы, ✂.

Які абвіс, адцягнуўся ўніз.

• Абвіслыя шчокі.

|| наз. абвісласць, ✂.

абві́снуць, ✂; зак.

1. Апусціцца ўніз.

   • Галіны дрэва абвіслі.

2. Павіснуць ад знямогі.

   • Рукі ў хворага абвіслі.

3. Адцягнуцца, апусціцца.

   • Скура на твары абвісла.

4. Выцягнуцца, стаць даўжэйшым (пра вопратку).

   • Падкладка паліто абвісла.

|| незак. абвісаць, ✂.

абві́цца, ✂; зак.

1. Абматацца вакол чаго-н., абвіць што-н.

   • Пуга абвілася вакол пугаўя.

2. Абвіць, абхапіць што-н.

   • Хмель абвіўся вакол балкона.
   • Ручкі дзіцяці абвіліся вакол матчынай шыі.

|| незак. абвівацца, ✂.

абві́ць, ✂; зак.

1. Абматаць што-н. чым-н. або што-н. вакол чаго-н., апаясаць.

   • А. провад ізаляцыйнай стужкай.
   • А. косы вакол галавы.

2. Аплесці галінамі (пра расліны).

   • Хмель абвіў слупы паркана.

|| незак. абвіваць, ✂.

|| наз. абвіўка, ✂ і абвіванне, ✂.

абво́д, ✂, м.

1. гл. абвесці.

2. Лінія ўмацаванняў вакол чаго-н. (спец.).

   • Унутраны а.

3. часцей абводы, -аў. Вонкавыя абрысы корпуса судна (спец.).

абво́страны, ✂.

1. Пра рысы твару: завостраны, схуднелы.

   • Твар з абвостранымі скуламі.

2. Больш востры, чым звычайна, павышаны, узмоцнены.

   • А. слых.

3. Напружаны, непрыязны.

   • Абвостраныя сямейныя адносіны.

|| наз. абвостранасць, ✂.

абву́гліцца, ✂; зак.

Абгарэць зверху па краях.

• Палена абвуглілася.

|| незак. абвуглівацца, ✂.

абву́гліць, ✂; зак.

Абпаліць зверху.

• А. палена.
• Пажар абвугліў дрэвы.

|| незак. абвугліваць, ✂.

|| наз. абвугліванне, ✂.

абву́зіць, ✂; зак.

Зрабіць занадта вузкім.

• А. касцюм.

|| незак. абвужваць, ✂.

абвы́клы, ✂ (разм.).

Такі, да якога прывыклі, які стаў звычайным, заўсёдным.

• Усё здавалася звычайным, абвыклым.