Verbum

мінімальны, ✂.

Самы малы, найменшы ў шэрагу іншых; проціл. максімальны.

|| наз. мінімальнасць, ✂.

мінімум, ✂, м.

1. Найменшая колькасць, найменшая велічыня ў шэрагу дадзеных; проціл. максімум.

   • Скараціць выдаткі да мінімуму.

2. Сукупнасць ведаў навучальных прадметаў, абавязковых для спецыяліста, а таксама экзамены па гэтых прадметах.

   • Кандыдацкі м.
   • М. па агратэхніцы.

3. у знач. прысл. Сама менш (пры словах, якія абазначаюць колькасць).

   • Каштуе м. пяць мільёнаў рублёў.

4. у знач. нязм. прым. (ужыв. пасля азначаемага слова).

   • Тое, што і мінімальны.
   • Праграма-м.

◊

• Пражытачны мінімум — найменшая колькасць сродкаў, якая неабходна для існавання.

мініраваць, ✂; зак. і незак.

Залажыць (закладваць) міны для ўзрыву чаго-н.

|| зак. замініраваць, ✂.

|| наз. мініраванне, ✂.

міністр, ✂, м.

Член урада, які стаіць на чале міністэрства (у 1 знач.).

• М. замежных спраў.

|| прым. міністэрскі, ✂.

міністэрства, ✂, н.

1. Цэнтральная ўрадавая ўстанова, якая ведае асобнай галіной кіравання.

   • М. культуры.

2. зб. У сістэме парламентарызму: састаў міністраў дадзенага ўрада.

   • Крызіс міністэрства.

|| прым. міністэрскі, ✂.

мініяцюра, ✂, ж.

1. Невялікі малюнак у фарбах у старадаўнім рукапісе, кнізе.

2. Невялікая карціна вельмі тонкай работы.

3. Мастацкі твор малой формы (напр. невялікая драматычная сцэна і інш.).

   • Тэатр мініяцюр.

◊

• У мініяцюры — у зменшаным памеры.

|| прым. мініяцюрны, ✂.

мініяцюрны, ✂.

1. гл. мініяцюра.

2. перан. Маленькі і прыгожы.

   • Мініяцюрная шкатулка.

|| наз. мініяцюрнасць, ✂.

мініяцюрыст, ✂, м.

1. Мастак, які малюе мініяцюры.

2. Аўтар мініяцюр (у 3 знач.).

|| ж. мініяцюрыстка, ✂.

мінога, ✂, ж.

Водная пазваночная жывёліна са змеепадобным целам.

• Марская м.

|| прым. міногавы, ✂.

• Сямейства міногавых (наз.).

мінор, ✂, м.

1. Музычны лад, акорд якога грунтуецца на малой тэрцыі (спец.).

2. перан. Сумны прыгнечаны настрой (разм.).

   • Быць у міноры.

|| прым. мінорны, ✂.

• М. настрой.