Verbum

мінімум, ✂, м.

1. Найменшая колькасць, найменшая велічыня ў шэрагу дадзеных; проціл. максімум.

   • Скараціць выдаткі да мінімуму.

2. Сукупнасць ведаў навучальных прадметаў, абавязковых для спецыяліста, а таксама экзамены па гэтых прадметах.

   • Кандыдацкі м.
   • М. па агратэхніцы.

3. у знач. прысл. Сама менш (пры словах, якія абазначаюць колькасць).

   • Каштуе м. пяць мільёнаў рублёў.

4. у знач. нязм. прым. (ужыв. пасля азначаемага слова).

   • Тое, што і мінімальны.
   • Праграма-м.

◊

• Пражытачны мінімум — найменшая колькасць сродкаў, якая неабходна для існавання.