Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

утыль, , м., зб.

Адходы, рэчы, якія ўжо не прыгодны для карыстання, але могуць быць выкарыстаны для перапрацоўкі, утылізацыі ў якасці сыравіны.

  • Здаць што-н. ва ў.

|| прым. утыльны, .

утыльсыравіна, , ж.

Тое, што і утыль.

уфалогія, , ж.

Навука, якая займаецца вывучэннем неапазнаных лятаючых аб’ектаў (НЛА).

|| прым. уфалагічны, .

уфолаг, , м.

Спецыяліст па уфалогіі.

ух, выкл.

  1. Выражае розныя моцныя пачуцці.

    • Ух ты, прыгожа як!
  2. Ужыв. пры абазначэнні рэзкага гуку ад удару, выбуху, выстралу.

    • Ух! раздаўся глухі ўдар.

ухаба, , ж.

Выбоіна на дарозе.

  • Калёсы падскакваюць на ўхабах.

ухабісты, .

З вялікай колькасцю ўхаб.

  • Ухабістая дарога.

|| наз. ухабістасць, .

ухаваць, ; зак.

  1. Хаваючы, зберагчы.

    • У. чужыя рэчы.
  2. Утаіць ад каго-н.

    • У. сваю правіннасць.

ухадзіцца, ; зак.

Управіцца, завяршыць якую-н. справу.

  • У. з работай.

|| незак. уходжвацца, .

ухаластую, прысл.

Не робячы карыснай работы (пра рух механізмаў), дарэмна.

  • Матор працуе ў.