Verbum

увязаць​¹, ✂; зак.

1. Абвязаць з усіх бакоў або абвязаўшы, прывязаць да чаго-н.; сабраўшы, звязаць чым-н.

   • У. воз.
   • У. дровы на возе.
   • У. рэчы ў посцілку.

2. перан. Узгадніць, прывесці ў адпаведнасць з чым-н.

   • У. тэорыю з практыкай.

3. у што. Уплесці вязаннем.

|| незак. увязваць, ✂.

|| наз. увязка, ✂ і увязванне, ✂.

увязаць​², ✂; незак.

Тое, што і вязнуць.

• У. у гразі.

увянчацца, ✂; зак. (кніжн.).

Завяршыцца чым-н. добрым.

• Справа ўвянчалася поспехам.

|| незак. увенчвацца, ✂.

увярцець, ✂; зак.

Завярцець, ухутаць у што-н., закрыўшы з усіх бакоў.

• У. дзіця ў коўдру.

|| незак. уверчваць, ✂.

|| звар. увярцецца, ✂.

|| незак. уверчвацца, ✂.

|| наз. уверчванне, ✂.

угаварыцца, ✂; зак.

1. Загадзя дамовіцца пра што-н.; прыйсці да згоды ў выніку перагавораў.

   • У аб сустрэчы.
   • Угаварыліся, што збяромся ў нядзелю.

2. Сказаць лішняе, прагаварыцца (разм.).

   • Чалавек угаварыўся, а потым паправіўся.

|| незак. угаворвацца, ✂.

угаварыць, ✂; зак.

1. Пераконваючы, схіліць да чаго-н.

   • У пайсці ў грыбы.

2. Супакоіць, суцешыць.

   • У дзіця.

|| незак. угаворваць, ✂.

|| наз. угаворванне, ✂ і угавор, ✂.

• Не паддавацца ніякім угаворам.

угавор, ✂, м.

1. гл. угаварыць.

2. Узаемная дамоўленасць пра што-н.

   • Дзейнічаць па ўгавору (як дамовіліся).
   • У даражэй за грошы (прыказка).

угадаць, ✂; зак.

1. Выказаць правільнае меркаванне пра што-н. па якіх-н. прыметах, здагадацца.

   • У чый-н. настрой.

2. Раскрыць, распазнаць сэнс, сутнасць каго-, чаго-н. (разм.).

   • Мы ўгадалі выкапаць калодзеж у добрым месцы.

3. Выпадкова даць правільны адказ.

|| незак. угадваць, ✂.

|| наз. угадванне, ✂.

угадзіць, ✂; зак.

Тое, што і дагадзіць.

угайдацца, ✂; зак. (разм.).

Ад гайданкі прыйсці ў хваравіты або санлівы стан.

• Угайдаўся ў верталёце.

|| незак. угойдвацца, ✂.