Verbum

ірыга́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Спецыяліст па ірыгацыі.

2. Прылада для гігіены ротавай поласці.

І. дапамагае пазбавіцца ад зубнога налёту ў хатніх умовах.

ірыга́цыя, -і, ж.

1. Штучнае абвадненне зямель.

2. Прамыванне ротавай поласці пры дапамозе ірыгатара (у 2 знач.).

|| прым. ірыгацы́йны, -ая, -ае.

І. канал.

і́рыс, -а, м.

Радужная абалонка вока (спец.).

іры́с, -у, м.

1. Сорт цвёрдых вязкіх цукерак.

2. адз. Суканыя каляровыя ніткі для вышывання, вязання.