Verbum

і́рад, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

1. Імя вельмі жорсткага цара Іўдзеі.

2. перан. Мучыцель, кат.

Фашысцкія ірады.

ірадыя́цыя, -і, ж. (спец.).

Распаўсюджанне, павелічэнне памераў (пра хвалі, ачагі ўзбуджэння і інш.).

|| прым. ірадыяцы́йны, -ая, -ае.

іранізава́ць, -зу́ю, -зу́еш, -зу́е; -зу́й; незак., з каго-чаго і без дап.

Адносіцца з іроніяй да каго-, чаго-н., гаварыць з іроніяй пра каго-, што-н.

ірані́чны, -ая, -ае.

3 іроніяй, поўны іроніі.

І. тон.

|| наз. ірані́чнасць, -і, ж.

іра́нцы, -аў, адз. -нец, -нца, м.

Агульная назва народаў, якія насяляюць Іран.

|| ж. іра́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. іра́нскі, -ая, -ае.

ірацыяна́льны, -ая, -ае.

1. Супрацьлеглы рацыянальнаму пазнанню або які пярэчыць яму (кніжн.).

2.

○

Ірацыянальны лік — у матэматыцы: які не можа быць дакладна выражаны ні цэлым, ні дробавым рацыянальным лікам; несуразмерны з адзінкай; проціл. рацыянальны лік.

|| наз. ірацыяна́льнасць, -і, ж. (да 1 знач.).