Verbum

мы́ла, -а, н.

1. Рэчыва з тлушчу і шчолачы, якое лёгка раствараецца ў вадзе і ўжыв. для мыцця.

Гаспадарчае м.

Туалетнае м.

2. перан. Белая пена ў коней ад поту.

Коні ў мыле.

|| прым. мы́льны, -ая, -ае (да 1 знач.).

мылава́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Спецыяліст па мылаварэнні.

|| прым. мылава́рскі, -ая, -ае.

мылава́рня, -і, мн. -і, -рань і -рняў, ж.

Прадпрыемства, якое вырабляе мыла.

мылаварэ́нне, -я, н.

Выраб мыла.

|| прым. мылава́рны, -ая, -ае.

М. завод.

мы́ліца, -ы, мн. -ы, -ліц, ж.

Спецыяльная палка з папярочынамі ўверсе і пасярэдзіне, на якую апіраецца хворы на ногі.

Асцярожна крочыў на мыліцах салдат.

|| прым. мы́лічны, -ая, -ае.

мы́ліцца, -люся, -лішся, -ліцца; незак.

1. гл. мыліць.

2. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Распускаючыся ў вадзе, даваць пену.

Мыла добра мыліцца.

мы́ліць, -лю, -ліш, -ліць; незак.

1. каго-што. Церці мылам з вадою.

М. рукі.

2. што. Распускаць мыла ў вадзе.

М. ваду.

◊

Мыліць (намыліць) шыю каму (разм.) —

1) біць каго-н., сурова распраўляцца;

2) моцна прабіраць каго-н., строга выгаворваць.

|| зак. намы́ліць, -лю, -ліш, -ліць.

|| звар. мы́ліцца, -люся, -лішся, -ліцца (да 1 знач.); зак. намы́ліцца, -люся, -лішся, -ліцца (да 1 знач.).

мы́лкі, -ая, -ае.

Які дае многа пены.

Мылкае мыла.

|| наз. мы́лкасць, -і, ж.

мы́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц, ж.

Невялікая скрынка для мыла.

мыля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; незак. (разм.).

Варушыць губамі.