жуі́р, -а, мн. -ы, -аў, м. (уст.).
Той, хто шукае ў жыцці толькі асалоды, уцехі.
жуі́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; незак. (уст.).
Жыць толькі асалодамі, уцехамі; весці разгульнае жыццё.