жук, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.
1. Насякомае з жорсткім надкрыллем.
Майскі ж.
2. перан. Пра хітрага пранырлівага чалавека (разм., неадабр.).
|| памянш. жучо́к, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м. (да 1 знач.).