Verbum

ву́да, -ы, ДМ -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Рыбалоўная снасць — гнуткая доўгая палка, да якой прымацавана лёска з кручком.

Закінуць вуду (таксама перан.: паспрабаваць папярэдне разведаць што-н.; разм.). Злавіць на вуду (таксама перан.: падманам, хітрасцю выведаць што-н.; разм.).

|| памянш. ву́дачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

вудзі́льна, -а, мн. -ы, -аў, н.

Частка вуды — доўгая гнуткая палка, да якой прымацоўваецца лёска.

Арэхавае в.

|| прым. вудзі́льневы, -ая, -ае.

вудзі́льны, -ая, -ае.

Які служыць для вуджэння рыбы.

В. рыштунак.

вудзі́льшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто вудзіць рыбу.

|| ж. вудзі́льшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. вудзі́льшчыцкі, -ая, -ае.

ву́дзіцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -дзіцца; незак.

Лавіцца на вуду.

З раніцы рыба добра вудзілася.

ву́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; незак., каго.

Лавіць вудай (рыбу).

|| наз. вуджэ́нне, -я, н.