Verbum

кантро́ль, -ю, м.

1. Праверка, а таксама назіранне з мэтай праверкі.

К. за якасцю прадукцыі.

Грамадскі к.

Дзяржаўны к.

2. зб. Кантралёры.

На маршруце працуе к.

|| прым. кантро́льны, -ая, -ае.

К. пост.

Кантрольная работа.

кантрыбу́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж. (спец.).

Плацяжы, якія накладаюцца дзяржавай-пераможцай на пераможаную дзяржаву.

|| прым. кантрыбуцы́йны, -ая, -ае.

канту́зіць, -ту́жу, -ту́зіш, -ту́зіць; -ту́жаны; зак., каго-што.

Нанесці кантузію каму-, чаму-н.

К. галаву.

Байца кантузіла (безас.).

канту́зія, -і, мн. -і, -зій, ж.

Удар або траўма арганізма без пашкоджання знешняга покрыва цела.

Цяжкая к. пры выбуху бомбы.

кантынге́нт, -у, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

1. Сукупнасць людзей, якія складаюць аднародную ў якіх-н. адносінах групу, катэгорыю (кніжн.).

К. навучэнцаў.

2. Устаноўленая для пэўных мэт найбольшая колькасць, норма чаго-н.

Экспартны к. тавараў.

кантыне́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Тое, што і мацярык.

|| прым. кантынента́льны, -ая, -ае.

К. клімат.

канты́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

Зборнік каталіцкіх малітоўных песень і кантаў².

кантэ́йнер, -а, мн. -ы, -аў, м.

Від тары для захоўвання і перавозкі грузаў, прадуктаў і пад.

|| прым. кантэ́йнерны, -ая, -ае.

кантэ́кст, -у, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Закончаны ўрывак тэксту, які дазваляе вызначыць сэнс кожнага слова або выразу, што ў яго ўваходзіць.

Слова выяўляе значэнне ў кантэксце.

|| прым. кантэкстуа́льны, -ая, -ае (спец.) і кантэ́кставы, -ая, -ае.

Кантэкстуальнае значэнне слова.

ка́нуць, -ну, -неш, -не; кань; зак.

Бясследна знікнуць, прапасці.

К. у нябыт.

◊

Кануць у Лету (кніжн.) — быць забытым, знікнуць назаўсёды, бясследна (у грэчаскай міфалогіі: Лета — рака забыцця).