Verbum

камячы́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ме́чыцца; незак.

1. Мець уласцівасць рабіцца мятым, ператварацца ў камякі.

Папера лёгка камечыцца.

2. Збірацца ў складкі, мяцца.

|| зак. пакамячы́цца, -ме́чыцца (да 2 знач.) і скамячы́цца, -ме́чыцца.

камячы́ць, -мячу́, -ме́чыш, -ме́чыць; -ме́чаны; незак., што.

1. Рабіць камякі, ляпіць што-н. з чаго-н. мяккага, рыхлага.

К. шарыкі з гліны.

2. Сціскаць у камяк, мяць (пра кулак).

К. кулакі.

|| зак. пакамячы́ць, -мячу́, -ме́чыш, -ме́чыць; -ме́чаны і скамячы́ць, -мячу́, -ме́чыш, -ме́чыць; -ме́чаны.

кана́ва, -ы, мн. -ы, -на́ў, ж.

Неглыбокі і нешырокі роў, звычайна для сцёку вады.

Асушальная к.

|| памянш. кана́ўка, -і, ДМ -на́ўцы, мн. -і, -на́вак, ж.

канавакапа́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Машына для капання канаў, траншэй і пад.

канава́л, -а, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

1. Знахар, які лечыць коней (уст).

2. перан. Пра дрэннага ўрача, невука ў медыцыне (пагард.).

Такому канавалу не даверыш сваё здароўе.

канаво́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек, які наглядае за коньмі, калі коннікі спешваюцца.

канавя́зь і ко́навязь, -і, мн. -і, -ей і -яў, ж.

Прыстасаванне для прывязвання коней на адкрытым месцы.

кана́дцы, -аў, адз. -дзец, -дца, м.

Насельніцтва Канады.

|| ж. кана́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак.

|| прым. кана́дскі, -ая, -ае.

канаі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Спартсмен, які займаецца грэбляй на каноэ.

канакра́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Злодзей, які крадзе коней.