Verbum

нажы́так, -тку, м.

Тое, што нажыта, набыта, куплена.

Хатні н.

|| прым. нажытны́, -а́я, -а́е.

нажыўны́, -а́я, -о́е.

Такі, які можна нажыць, набыць.

Вопыт — справа нажыўная.

нажы́цца, -жыву́ся, -жыве́шся, -жыве́цца; -жывёмся, -жывяце́ся, -жыву́цца; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Быць набытым у выніку практыкі.

Вопыт з гадамі нажывецца.

2. на чым. Атрымаць прыбытак, абагаціцца.

Н. на чужым горы.

Н. на махінацыях.

3. Пражыць доўгі час, многа пажыць (разм.).

Нажыўся за свой век, усяго пабачыў.

|| незак. нажыва́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца (да 1 і 2 знач.).

нажы́ць, -жыву́, -жыве́ш, -жыве́; -жывём, -жывяце́, -жыву́ць; -жы́ты; зак.

1. што і чаго. Паступова набыць, назапасіць.

Н. сваёй працай.

2. перан., каго-што і каго-чаго. Атрымаць, набыць (што-н. непрыемнае).

Н. рэўматызм.

3. Пражыць нейкі час (разм.).

У гасцях доўга не нажывеш.

|| незак. нажыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е (да 1 і 2 знач.).

наза́д, прысл.

1. У адваротным напрамку.

Азірнуцца н.

2. На ранейшае месца, у ранейшае становішча.

Аднясі вядро н. у хату.

◊

Браць (узяць) слова назад — адмаўляцца (адмовіцца) ад сказанага, абяцанага.

назаля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; незак., каму і без дап.

Часта прыставаць да каго-н., турбаваць каго-н., дакучаць каму-н.

Было ўсё добра, толькі камары назалялі.

|| наз. назаля́нне, -я, н.

назапа́сіць, -па́шу, -па́сіш, -па́сіць; -па́шаны; зак., чаго.

Нарыхтаваць пэўную колькасць чаго-н.

Н. сена на зіму.

|| незак. назапа́шваць, -аю, -аеш, -ае.

назаўжды́, прысл.

Тое, што і назаўсёды.

назаўсёды, прысл.

На ўвесь час, на ўсё жыццё.

Расстацца н.

наза́ўтра, прысл.

На наступны дзень.

Пасяджэнне перанесена н.