Verbum

меду́за, -ы, мн. -ы, -ду́з, ж.

Беспазваночная марская жывёліна са студзяністым целам і шчупальцамі.

медуні́ца, -ы, мн. -ы, -ні́ц, ж.

Травяністая расліна сямейства бурачнікавых з дробнымі пахучымі кветкамі.

ме́дык, -а, мн. -і, -аў, м.

Урач, а таксама студэнт вышэйшай медыцынскай навучальнай установы.

|| ж. меды́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак (разм.).

медыкаме́нты, -аў, адз. медыкаме́нт, -а, М -нце, м.

Лячэбныя сродкі, лякарствы.

|| прым. медыкаменто́зны, -ая, -ае.

медыка-...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач. медыцынскі, напр.: медыка-інструментальны, медыка-прафілактычны, медыка-санітарны, медыка-фармацэўтычны, медыка-хірургічны.

ме́дыя, нескл., мн.

Сродкі масавай інфармацыі.

Беларускія м.

медыя́на, -ы, мн. -ы, -дыя́н, ж.

У геаметрыі: адрэзак прамой лініі, які злучае вяршыню трохвугольніка з сярэдзінай процілеглай стараны.

межава́ць, мяжу́ю, мяжу́еш, мяжу́е; мяжу́й; межава́ны; незак.

1. Мець агульную мяжу, быць сумежным (разм.).

2. што. Вызначаць межы ўчасткаў пры падзеле зямлі.

М. палі.

|| наз. межава́нне, -я, н.

межаві́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Спецыяліст па межаванні; землямер.

межавы́ гл. мяжа.