Verbum

мелкаво́дны, -ая, -ае.

Неглыбокі, з нізкім узроўнем вады (пра вадаёмы).

М. канал.

|| наз. мелкаво́днасць, -і, ж.

ме́лкі, -ая, -ае.

1. Які мае невялікую глыбіню.

Мелкае возера.

Мелкае свідраванне.

2. 3 нізкімі краямі, з меншай глыбінёй у параўнанні з іншымі аднароднымі прадметамі.

Мелкая талерка.

|| наз. ме́лкасць, -і, ж.

мело́дыка, -і, ДМ -дыцы, ж.

1. Вучэнне аб мелодыі.

2. Сукупнасць меладычных сродкаў, уласцівых асобнаму музычнаму твору, жанру, кампазіцыі і пад.

М. верша.

мело́дыя, -і, мн. -і, -дый, ж.

Мілагучная паслядоўнасць гукаў, якая ўтварае музычнае адзінства; напеў.

|| прым. мелады́чны, -ая, -ае.

мель, -і, Т ме́ллю, мн. -і, -ей і -яў, ж.

Неглыбокае месца ў рацэ або моры, небяспечнае для суднаходства.

◊

Сесці на мель — трапіць у нязручнае, цяжкае становішча.

ме́лькам, прысл.

Імгненна, нядоўга, бегла.

М. зірнуць.

ме́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Тое, што і млынар.

|| прым. ме́льніцкі, -ая, -ае.

ме́льнічыха, -і, ДМ -чысе, мн. -і, -чых, ж. (разм.).

Жонка мельніка.

мельхіёр, -у, м.

Сплаў медзі з нікелем і некаторымі іншымі элементамі серабрыста-белага колеру.

|| прым. мельхіёравы, -ая, -ае.