Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Прадмова ∙ Скарачэнні
абвгдеёжзіклмнопрстуфхцчшэюя-
аеёіоуыэя’
агджзлнпрстхчш

вуго́лле гл. вугаль.

вуго́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Чарцёжны інструмент у форме трохвугольніка для вычэрчвання вуглоў, правядзення перпендыкулярных ліній.

2. Металічная накладка, якая змацоўвае вуглы чаго-н. (рам і пад.).

вуго́льчык гл. вугаль.

вуго́р¹, -гра́, мн. -гры́, -гро́ў, м.

Рыба атрада касцістых, падобная на змяю.

|| прым. вугро́вы, -ая, -ае.

вуго́р², -гра́, мн. -гры́, -гро́ў, м.

Невялікі бугарок — тлушчавая пробка ў порах скуры.

Твар у вуграх.

|| прым. вугры́сты, -ая, -ае.

вуграва́ты, -ая, -ае.

Пакрыты вуграмі².

В. твар.