Verbum

несціха́ны, -ая, -ае.

1. Які не сціхае, не змаўкае доўгі час; які чуваць бесперапынна.

Н. гул.

2. Які не праходзіць, не сунімаецца (пра боль і пад.).

Н. боль.

|| наз. несціха́насць, -і, ж.

не́та, нескл. (спец.).

Чыстая вага тавару без тары і ўпакоўкі.

не́тры, -аў.

1. Тое, што знаходзіцца, змяшчаецца пад зямной паверхняй.

У нетрах зямлі.

Распрацоўка нетраў.

2. перан. Унутраная прастора, глыбінныя часткі краіны, раёна і пад.

Н.

Палесся.

3. Непраходныя, глухія мясціны.

Лясныя н.

4. перан. Унутраная, глыбінная частка чаго-н.

Н. памяці.

нетрыма́нне, -я, н.

У выразе: нетрыманне мачы — міжвольнае выдзяленне мачы.

неўвяда́льны, -ая, -ае.

1. Такі, які застаецца свежым, не вяне.

Неўвядальная зелень садоў.

2. перан. Які з цягам часу не траціць свайго значэння, сілы і пад. (высок.).

Неўвядальная слава.

Неўвядальная прыгажосць.

|| наз. неўвяда́льнасць, -і, ж.

неўгамо́нны, -ая, -ае.

1. Які не можа супакоіцца, вельмі рухавы.

Неўгамоннае дзіця.

2. Неспакойны, турботны.

Неўгамоннае жыццё.

|| наз. неўгамо́ннасць, -і, ж.

неўжыва́льны, -ая, -ае.

Які не ўжываецца або рэдка выкарыстоўваецца.

Неўжывальнае слова.

|| наз. неўжыва́льнасць, -і, ж.

неўзаба́ве, прысл.

Хутка, у хуткім часе.

Н. ўсе раз’ехаліся.

неўзаме́тку, прысл. (разм.).

Так, што цяжка заўважыць; непрыметна.

Н. выбег з хаты.

неўздага́д, безас., у знач. вык. (разм.).

Не здагадацца, не зразумець; няўцям.

Яго словы мне былі н.