каардынава́ць, -ну́ю, -ну́еш, -ну́е; -ну́й; -нава́ны; зак. і незак., што (кніжн.).
Узгадніць (узгадняць), устанавіць (устанаўліваць) мэтазгодныя суадносіны паміж якімі-н. дзеяннямі, з’явамі.
К. дзейнасць устаноў.
|| зак. таксама скаардынава́ць, -ну́ю, -ну́еш, -ну́е; -ну́й; -нава́ны.
|| наз. каардынава́нне, -я, н. і каардына́цыя, -і, ж.
|| прым. каардынацы́йны, -ая, -ае.
К. цэнтр.
каардына́та, -ы, ДМ -на́це, мн. -ы, -на́т, ж.
1. Адна з велічынь, якая вызначае месцазнаходжанне пункта на плоскасці або ў прасторы (спец.).
Геаграфічныя каардынаты.
2. перан., мн. Звесткі пра месцазнаходжанне або месцапражыванне каго-н. (разм.).
Напішы мне свае к.
|| прым. каардына́тны, -ая, -ае (да 1 знач.).
каардына́тар, -а, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).
Асоба, якая ажыццяўляе каардынацыю чаго-н.
каб¹, злуч.
1. мэтавы. Далучае да галоўнага даданы сказ з мэтавым або паясняльным значэннем.
Трэба чытаць больш выразна, каб усім было зразумела.
Спяшаюся, каб не спазніцца на цягнік.
2. умоўны. Далучае даданы сказ, які паведамляе пра ўмовы здзяйснення чаго-н.
Каб ён змог, то зрабіў бы сам.
Не прыехаў бы, каб не было патрэбы.
3. Уводзіць пабочныя і ўстаўныя словазлучэнні і сказы.
А я, каб ты ведала, заўтра паеду ў камандзіроўку.
каб², часц.
1. Ужыв. пры выказванні пажадання, скаргі, праклёну (звычайна ў пачатку простых сказаў).
Каб пілося і елася і болей хацелася.
2. Ужыв. пры выказванні сумнення ў магчымасці чаго-н.
Каб толькі адна гэта бяда.
кабала́, -ы́, ж.
1. У старажытнай і сярэдневяковай Русі: даўгавое абавязацельства, якое ставіла пазычальніка ў асабістую маёмасную залежнасць ад пазыкадаўцы, а таксама сама гэта залежнасць (гіст.).
2. перан. Поўная залежнасць ад каго-н.; прыгнёт.
Трымаць у кабале.
|| прым. каба́льны, -ая, -ае.
Кабальная залежнасць.
кабалі́стыка, -і, ДМ -тыцы, ж.
1. Сярэдневяковая містычная плынь у іўдаізме, якая прымяняла магічныя рытуалы і варажбу.
2. перан. Штосьці незразумелае, заблытанае, поўнае загадкавай сілы (кніжн., іран.).
|| прым. кабалісты́чны, -ая, -ае.
каба́льны, -ая, -ае.
1. гл. кабала.
2. перан. Звязаны з цяжкімі ўмовамі, нявыгадны для аднаго з бакоў.
Кабальныя ўмовы.
каба́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.
1. Самец свінні; кныр.
2. Дзікая свіння; дзік, вепр.
|| памянш. каба́нчык, -а, мн. -і, -аў, м.
кабані́на, -ы, ж.
Мяса кабана.
Воўк да кабаніны вельмі ласы.