Verbum

непасе́длівы, -ая, -ае.

Вельмі рухавы, мітуслівы, неспакойны.

Непаседлівае дзіця.

|| наз. непасе́длівасць, -і, ж.

непаслушэ́нства, -а, н.

Нежаданне або адмаўленне слухацца, слухаць каго-н.

Пакараць за н.

непаслядо́ўнасць, -і, ж.

1. гл. непаслядоўны.

2. Непаслядоўны ўчынак, паводзіны і пад.

непаслядо́ўны, -ая, -ае.

Пазбаўлены паслядоўнасці, нелагічны.

Непаслядоўныя дзеянні.

|| наз. непаслядо́ўнасць, -і, ж.

непасрэ́дны, -ая, -ае.

1. Які не мае прамежкавых звёнаў; прамы.

Непасрэдная сувязь.

2. Які робіць усё без сумнення, кіруючыся толькі ўнутранымі схільнасцямі; просты, шчыры.

Непасрэдная натура.

Паводзіць сябе непасрэдна (прысл.).

|| наз. непасрэ́днасць, -і, ж.

непастая́нны, -ая, -ае.

Зменлівы, няўстойлівы.

Непастаяннае надвор’е.

Непастаянная натура.

|| наз. непастая́нства, -а, н.

непаўнале́тні, -яя, -яе.

Які не дасягнуў паўналецця.

Н. юнак.

У залу ўвайшлі непаўналетнія (наз.).

непаўнале́цце, -я, н.

Узрост чалавека, які не дасягнуў паўналецця.

непаўто́рны, -ая, -ае.

Адзіны ў сваім родзе; выключны, асаблівы.

Н. выгляд.

|| наз. непаўто́рнасць, -і, ж.

непахі́сны, -ая, -ае.

1. Такі, што нельга пахіснуць; устойлівы.

Стаяць непахісна (прысл.).

2. Цвёрды, стойкі (у сваіх намерах, перакананнях і пад.).

Н. змагар.

|| наз. непахі́снасць, -і, ж.