непаўто́рны, -ая, -ае.

Адзіны ў сваім родзе; выключны, асаблівы.

Н. выгляд.

|| наз. непаўто́рнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)