Verbum

незвыча́йны, -ая, -ае.

1. Які вылучаецца сярод іншых; выключны; надзвычайны.

Незвычайная прыгажосць.

2. Не такі, як звычайна, як заўсёды; асаблівы.

Н. дзень.

3. Такі, да якога яшчэ не прывыклі; непрывычны.

Незвычайныя ўмовы.

|| наз. незвыча́йнасць, -і, ж.

незгара́льны, -ая, -ае.

Зроблены з вогнетрывалага матэрыялу.

Незгаральная шафа.

незгаса́льны, -ая, -ае.

Тое, што і нязгасны.

|| наз. незгаса́льнасць, -і, ж.

нездавальне́нне, -я, н.

Пачуццё непрыязнасці, неадабрэння ў адносінах да каго-, чаго-н.

Выказаць сваё н.

нездавальня́ючы, -ая, -ае.

Дрэнны, які не адпавядае пэўным патрабаванням.

Н. адказ.

Нездавальняючыя веды.

Адказаў ён нездавальняюча (прысл.).

нездаво́лены, -ая, -ае.

Які адчувае або выказвае пачуццё нездавальнення.

Н. выраз твару.

|| наз. нездаво́ленасць, -і, ж.

нездарма́, прысл. (разм.).

Не без падстаў, не без прычыны.

Н. адбылася гэта размова.

нездаро́віцца, -віцца; безас., незак., каму.

Пра адчуванне недамагання.

З раніцы штосьці нездаровіцца.

нездаро́вы, -ая, -ае.

1. Хворы; выкліканы хваробай.

Н. колер твару.

2. Шкодны для здароўя.

Н. клімат.

3. перан. Шкодны ў грамадскіх і маральных адносінах.

Нездаровыя абставіны.

нездаро́ўе, -я, н.

Хваравіты стан, недамаганне.

Не з’явіўся з прычыны нездароўя.