вы́пасці, -паду, -падзеш, -падзе; вы́падзі; зак.
1. Вываліцца, упасці адкуль-н.
Пісьмо выпала з кнігі.
Люлька выпала з зубоў.
В. з воза.
2. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан. Знікнуць, страціцца; застацца незаўважаным.
Выпала з памяці тая назва.
Яго збянтэжанасць не выпала з-пад маёй увагі.
3. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пра ападкі: упасці на зямлю.
Уначы выпала раса.
Выпаў ранні снег.
4. безас. Давесціся.
Аднойчы мне выпала схадзіць у музей.
Як выпадзе (як удасца).
5. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Удацца, атрымацца.
Выпаў добры ўраджай.
|| незак. выпада́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
вы́пат, -у, М -паце, м. (спец.).
Збіранне вадкасці з крывяносных сасудаў у якой-н. поласці цела пры запаленні.
вы́патрабаваць, -бую, -буеш, -буе; -буй; -баваны; зак.
1. што. Патрабаваннем дабіцца, атрымаць.
В. даведку.
2. каго. Прымусіць з’явіцца куды-н. па выкліку.
В. сведак у суд.
вы́патрашыць гл. патрашыць.
вы́паўзак, -зка, мн. -зкі, -зкаў, м.
1. Адзін з відаў дажджавога чарвяка.
2. Тое, што і выпоўзіны.
|| прым. вы́паўзкавы, -ая, -ае.
вы́паўзень, -зня, мн. -зні, -зняў, м.
Тое, што і выпоўзіны.
вы́паўзці, -зу, -зеш, -зе; вы́паўз, -зла; -зі; зак.
1. Выйсці паўзком, паўзучы.
В. праз шчыліну.
2. Павольна рухаючыся, з’явіцца.
З травы выпаўзла вужака.
З-за гары выпаўз аўтобус (перан.).
|| незак. выпаўза́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і выпо́ўзваць, -аю, -аеш, -ае.
вы́пацкацца гл. пэцкацца.
вы́перадзіць, -раджу, -радзіш, -радзіць; -раджаны; зак., каго-што.
Тое, што і апярэдзіць.
В. у бегу.
В. у вучобе (перан.).
|| незак. выпераджа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і выпярэ́джваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. выпераджэ́нне, -я, н. і выпярэ́джванне, -я, н.
В. тэрмінаў (перан.).